Welkom! Wat leuk dat je wilt weten hoe Kindje Mijn is ontstaan!
Hoe het begon… tja… hoe begon het eigenlijk?
Eigenlijk begon het al jaren geleden toen ik langer dan gemiddeld werd, en om die reden moeilijk kon slagen voor een leuke broek. Zelf broeken maken heb ik me nooit aan gewaagd, maar een zoom uitleggen deed ik wel. Ik kocht een broek met een brede zoom, haalde die uit en legde er een smallere zoom in. Met de hand. Op die manier was mijn broek toch lang genoeg.
Een paar jaar geleden kocht ik bij het Kruidvat een Aigger naaimachine. Een rammelend, herriemakend machientje wat voor zomen en kleine klusjes prima geschikt was.
Maar hoe vaak moet je nou een zoom uitleggen? Niet zo vaak… dus de naaimachine bleef grotendeels ongebruikt in de kast staan.
Maar toen werd ik zwanger. We verwachtten een jongetje en maakten een Nijntje-kamer waarvoor ik bij Ikea oranje gordijnen kocht. De gordijnen moesten ingekort en om het wat donkerder te maken wilde ik er verduisterende stof achter naaien. Daar kwam de naaimachine goed van pas!
Nog nooit eerder gedaan, maar de stoute schoenen aangetrokken, met goed resultaat al zeg ik het zelf!
Vlak voor de bevalling sloeg het noodlot toe: Ons zoontje David overleed in mijn buik en het kamertje werd niet gebruikt… maar dat is een ander verhaal.
Een aantal weken na de geboorte van ons zoontje vertelde mijn beste vriendin dat ze in verwachting was. Uiteraard kon ik daar niet zo blij om zijn als ik had gewild. Ik was blij voor haar, maar wat deed het pijn.
Toch wilde ik haar tonen dat ik erg blij voor haar was, dus kreeg ik het idee om een speelkleed voor haar te naaien. Van vrolijk gekleurde stof, in patchwork-achtige blokken aan elkaar genaaid. Een matrasje erin en knuffeltjes en speeltjes erop die er met klittenband aan te bevestigen waren.
Het kleed barstte van de schoonheidsfouten, de blokken zaten niet allemaal op één lijn en de drukkers niet recht tegenover elkaar, maar was met enorm veel liefde gemaakt.
Niet lang daarna was ik zelf weer in verwachting. Inmiddels had ik de smaak te pakken en kocht ik stoffen om een boxkleed te maken voor mijn eigen kindje. Ook díe blokken eindigden niet allemaal op één lijn (inmiddels weet ik wat ik fout deed!) maar het werd het allereerste wat ik voor mijn eigen kindje, een dochtertje, maakte.
Van de stofresten maakte ik een mooie vlaggenslinger, en al mijn knutsels deelde ik vol trots met mijn internetvriendinnen van de babywebsite waar ik veel te vinden was.
Vanwege complicaties in de zwangerschap kwam ik thuis te zitten, en toen een goede vriendin me vertelde dat ze in verwachting was van haar tweede kindje kon ik dus niet de stad in om een cadeautje voor haar te kopen.
Ik wilde iets kleins voor haar maken… maar wát?!
Zo is het idee voor de knuffeldoekjes ontstaan!
Mijn allereerste knuffeldoekje maakte ik voor die zwangere vriendin.
Nadat ik díe foto op de babywebsite postte, riepen er ineens heel veel moeders dat ze wel interesse hadden in zo’n doekje. Ik moest maar een webwinkeltje beginnen zeiden ze.
Dat heb ik eerst niet eens serieus genomen. Ik had ideeën genoeg, maar om daar nou een winkeltje mee te beginnen? Bovendien was ik inmiddels hoogzwanger, had (bed)rust opgelegd gekregen en had wel wat anders aan mijn hoofd.
Op 4 september beviel ik 4 weken te vroeg van onze prachtige dochter Fenna en was ik veel te druk om over een webwinkel na te denken. Wel bleef ik cadeaus maken voor vrienden en kennissen.
In februari begon ik weer met werken en toen begon het weer te kriebelen. Mijn leven was inmiddels weer lekker op orde en ik had weer ruimte voor andere dingen. Toen in maart een vriendin een webwinkel in wellnessverzorgingsproducten bij haar massage-praktijk begon heb ik het besluit genomen: Dát wilde ik ook!
Een plek waar ik de producten van mijn hobby kon verkopen, zodat ik weer nieuwe spullen kon maken.
Het verzinnen van een naam vond ik niet makkelijk en ik heb er een prijsvraag voor uitgeroepen onder mijn internetnetwerkje. Iemand kwam toen met de naam: “Kindje Lief”, wat mij deed denken aan het liedje wat moeder Dumbo voor baby Dumbo zingt in de gelijknamige Disney-film. Het liedje heet “Kindje Mijn” en ik zing het regelmatig voor mijn dochter.
Zo ontstond “Kindje Mijn”, een webwinkel vol handgemaakte spullen voor baby en mama.
Dankzij de babywebsite heb ik al flink wat verkocht en blijven de orders binnendruppelen. Nu is het zaak om wat meer naamsbekendheid te krijgen, en op die manier een wat uitgebreidener klantenkring te krijgen.
In de tussentijd blijf ik met veel plezier naaien en knutselen!
Bezoek gerust de website en kijk rustig rond! http://www.kindjemijn.nl/
An's geflans 